W dniu 6 stycznia 1875 r. otwarto restaurację Tunel Bismarcka. Ulokowana była pod dzisiejszą ulicą Kantaka, przy ulicy Bismarcka 2-4. Lokal zajmował wielkie piwnice monumentalnych kamienic, zwanych “pałacami czynszowymi”.
Wygląd[]
Urządzono go na wzór słynnej “Ratskeller” pod Czerwonym Ratuszem w Berlinie. Główna sala miała aż 51,5 m długości, 14 m szerokości i 5 m wysokości. Charakterystyczne, łukowate sklepienie wsparte było na stojących w dwóch rzędach i wyposażonych w ozdobne kapitele szesnastu kolumnach. Do lokalu prowadziły dwa niezależne wejścia z poziomu ulicy.
W 1887 roku ten niezwykle wytworny lokal został zamknięty, gdyż jego utrzymanie okazało się przedsięwzięciem zbyt kosztownym. Ponownie otwarto w 1896 r. Tym razem lokal urządzony został w stylu staroniemieckim.
Oferta[]
Według „Posener Zeitung” z 1875 roku do wyszukanych gatunków piw podawano grochówkę z wieprzowymi uszkami, świebodzińskie kiełbaski z magdeburską kapustą, majonez z ryb i angielski rostbef.
Do piwa serwowano tam dania kuchni niemieckiej: szynkę pieczoną w cieście z ziemniakami, ciepłą sałatkę ziemniaczaną, wieprzowe kopytka, szparagi z szynką, flaki wołowe, zupę ogonową i szpikowaną polędwicę wołową.
Corocznie w „Tunelu Bismarcka” odbywały się kilkudniowe monachijskie festyny październikowe, podczas których wypijano hektolitry piwa, zagryzając słynnymi Weisswurst, czyli białymi kiełbaskami z cielęciny i pietruszki ze słodką musztardą, oraz pikantnymi sałatami z kiełbasy i cebuli.
Ciekawostki[]
- Podobno z Tunelu istniało tajne przejście do innego lokalu znajdującego się przy tej samej ulicy - Moulin Rouge.
- Z czasem nazwę restauracji zmieniono na Tunel Europejski