Stare koryto Warty - pierwotne koryto Warty, pomiędzy Chwaliszewem a Starym Miastem. W latach 60. XX wieku zasypano zachodnie zakole Warty, a główny nurt rzeki poprowadzono między Chwaliszewem a Ostrowem Tumskim (pod mostem Chrobrego)[1].
Historia[]
Potrzebujemy twojej pomocy przy edycji tej sekcji. Rozwiń treść i opisy, dodaj linki, wgraj ilustracje.
W latach 1960-1964 poznański oddział Biura Projektów „Hydroprojekt” wykonał projekt przebudowy poznańskiego węzła wodnego. Objął on kompleksową regulację Warty na odcinku od mostu Rocha do torów kolejowych. Przewidziano przekop nowego kanału żeglugowego, uporządkowanie środkowego kanału ulgi, rozbudowę Kanału Cybińskiego łącznie z budową progu, wykop basenu portowego oraz zasypanie starego koryta Warty (zakola chwaliszewskiego).
W październiku 1968 r. przekazano do użytku kanał żeglugowy, zamykając równocześnie dotychczasowe koryto chwaliszewskie[2]. Główny nurt rzeki skierowano pod otwartym kilka lat wcześniej mostem Chrobrego.
Zasypanie koryta i skutki[]
Zasypanie tego odcinka Warty spowodowało powstanie rozległego obszaru w śródmieściu Poznania, który do dziś jest w niewielkim stopniu wykorzystywany i zagospodarowany, mimo jego wielkiej atrakcyjności[3].
Przez ostatnie 500 lat, aż do wytyczenia nowego koryta, Warta zalewała Poznań średnio co 2 lata [4].
Przypisy[]
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 2/1961, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1961.
- ↑ „Kronika Miasta Poznania” nr 2/1970, s. 20, Poznań, Wydawnictwo Miejskie, 1970.
- ↑ Poznań - stare koryto Warty. Niewykorzystany potencjał.
- ↑ Warta wylewa, ale powódź nam nie grozi