Pierwszy polski zarząd spółdzielni
Deutscher Beamter-WohnungsBauVerein - powstała w roku 1900 niemiecka Spółdzielnia Budowlana Urzędników Państwowych.
Dzięki niskooprocentowanym kredytom rządowym wybudowała w Poznaniu, do momentu wybuchu I Wojny Światowej, 118 domów mieszkalnych zamieszkałych przez 1018 rodzin.
Dwudziestolecie międzywojenne[]
W 1919 roku niemiecki zarząd spółdzielni planował sprzedać cały majątek za bezcen. Umowy sprzedaży zostały jednak unieważnione przez Urząd Osadniczy, który 7 kwietnia 1920 zarządził przymusową administrację nad spółdzielnią, w celu uchronienia jej przed rozpadem.
W dniach 20 kwietnia i 21 maja 1920 Uniwersytet Poznański odkupił od Spółdzielni część budynków na cel tworzenia burs akademickich - łącznie 24 domy zamieszkałe przez 202 rodziny i 7225 m kw terenu budowlanego. Ceny sprzedaży wyniosły poniżej 10% rzeczywistej wartości. Sprzedaż ta została również wstrzymana w związku z podejrzeniem współpracy rektora uniwersytetu z niemiecką spółdzielnią. Do transakcji ostatecznie jednak doszło już po przejęciu spółdzielni przez Polaków w 1920 roku. 21 października 1920 r. spółdzielnia przekształcona została w polską spółdzielnię pod nazwą „Spółdzielnia Budowlana Polskich Urzędników Państwowych”.
Budynki[]
<places category=DBWBV />
Wybudowała w Poznaniu do roku 1919 m.in.[]
- Zespół mieszkalny przy ul. Karwowskiego w Poznaniu
- Kamienicę przy ul. Roosevelta 4
- Kamienicą przy ul. Langiewicza 17 – Dąbrówki 13-16 – Chłapowskiego 8
Po roku 1920[]
- budynek przy ul. Śniadeckich 24, 26 i 28
Źródła[]
- „Spółdzielnia Budowlana Polskich Urzędników Państwowych w Poznaniu: 1920-1930”