Ulica Zamkowa

Długość:	95 m
Dzielnice:	Stare Miasto
Zakres numerów:	1, 3-7
Kody pocztowe:	61-768
Zdjęcia:	zobacz pełną galerię

Ulica Zamkowa - biegnie od ulicy Rynkowej w kierunku zachodnim ku Wzgórzu Przemysła skąd, w kierunku północnym, prowadzi do ulicy 23 Lutego (dawnej ul. Pocztowej).

Historia[]

Swoją nazwę nosi od samego początku, prowadzi bowiem ku Zamkowi Przemysła. Połączenie Starego Rynku z Zamkiem istniało od średniowiecza, ale odbiegał nieco od obecnego przebiegu. Budowę rezydencji na wzgórzu dominującym nad miastem rozpoczął w XIII wieku książę Przemysł I, a dokończył jego syn, król Przemysł II. Później rezydował tu starosta królewski. Ostatnio aprobowano nazwę polską ulicy oficjalnie 16. 6. 1919.

Budynki na tej ulicy znajdują się pod ochroną Miejskiego Konserwatora Zabytków - są to budynki mieszkalne datowane na lata 1880 (nr 1, 2 i 7), 1881 (nr 3), z początku XIX w. (nr 4 i 5) oraz Budynek Agend Miejskich z 1903 r. (nr 1 i 2)

Przy ulicy[]

kamienica 1/2 – powstała w 1880 roku. Od samego początku znajdowała się w niej restauracja. Wejście to ozdobny ozdobny portal, nad wejściem taras. Niegdyś w kamienicy znajdował się urząd stanu cywilnego. Dzisiaj siedziba firmy Hill Hostel.
kamienica nr 5, – od 1889r należała do Stanisława Konstancji z Ziołeckich Sławskich i była znaczącym ośrodkiem życia towarzyskiego Polaków. Wychowywali się tutaj pisarka Maria Wicherkiewicz i Roger Sławski późniejszy naczelny architekt PeWuKi, tu też prawdopodobnie mieściła się księgarnia Juliusza Munka. „Otóż tutaj, ten drugi róg Zamkowej uliczki, gdzie na dole widzisz w oknie wystawowym płaszczyki, kobierce, mantylki i materie, zajmowała dawnymi czasy księgarnia J. A. Munka, przez cały szereg lat główna w Poznaniu.” (Motty I, s. 39).
kamieca nr 84 Stary Rynek/narożnik Zamkowej - sięgająca początków lokacji miasta. W latach 1554 -1558 na zlecenie kupca Jana Rgilowskiego przebudowana przez Giovanniego Battistę di Quardo, który od 1555r stał się jej właścicielem na około ćwierć wieku. W 1923 roku kamienicę nabył Cyryl Ratajski (prezydent Poznania 1922-1934 i 1939). Dzisiejszy wygląd kamienicy to wynik powojennej odbudowy kiedy to nadano jej formy z połowy XVIII wieku. Dzisiaj w kamienicy Muzeum Literackie Henryka Sienkiewicza zafundowane w 1978 roku przez kupca Ignacego Mosia
kamienica nr 7 - spotykali się tu poznańscy komuniści Prawdopodobnie również w tym domu powstała czytelnia (1823), będąca zaczynem późniejszego Kasyna Polskiego. Przychodzili doń m.in. Jędrzej Moraczewski, Cyprian Jarochowski, Wiktor Kurnatowski, Karol Libelt, Karol Marcinkowski i Teodor Teofil Matecki. W wyniku tych spotkań zrealizowano m.in. pomysły powołania Teatru Polskiego i Bazaru. W latach 1923-1926 działał tu Uniwersytet Robotniczy.==Przynależność==

Ulica/plac należy^[1] do rejonu:

samorządu lokalnego Stare Miasto;
Szkoły Podstawowej nr 40 oraz Gimnazjum nr 3;
parafii Świętego Marcina i parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Świętej Marii Magdaleny;
obwodu wyborczego okręg I obwód 5;
obwodu wyborczego do rad osiedli okręg I-Stare Miasto obwód 10;
komisariatów Stare Miasto rewir I rejon 3 i Stare Miasto rewir I rejon 4.