Panorama osady Szeląg z widoczną Wielką Śluzą i fortem Roon
Plac Sapieżyński (obecnie Wielkopolski)
Julius Rudolph Ottomar Freiherr von Minutoli - urzędnik i dyplomata pruski, rysownik, kolekcjoner i podróżnik, urodzony w rodzinie pruskiego generała włoskiego pochodzenia służącego na dworze królewskim. Von Minutoli zdobył w Berlinie i Heidelbergu solidne urzędnicze wykształcenie.
Pobyt w Poznaniu[]
Przybył do Poznania w roku 1832 obejmując stanowisko radcy rządowego do spraw wojska i policji w celu „zaszczepienia cywilizacji niemieckiej w Prowincji Poznańskiej”. Nadprezydent Prowincji Poznańskiej Eduard Flottwell zaopiniował go na to stanowisko jako „jednego z najcenniejszych nabytków dla miasta”. W Poznaniu nazywano go, z tytułu pełnionego stanowiska, policmajstrem.
Mieszkał i urzędował w stolicy Wielkopolski do roku 1847, z przerwą w roku 1842, gdy pracował w ministerstwie spraw wewnętrznych w Berlinie.
Pełniąc swój urząd Minutoli wykrył w latach 1845-1846 polską akcję spiskową i przeprowadził liczne aresztowania, zapobiegając wybuchowi powstania. Wydarzenia te, jako ich naoczny świadek, udokumentował na kilku rysunkach.
Niezależnie od tego darzył on znanych sobie Polaków sympatią, nauczył się mówić i pisać po polsku, przez kilka lat był członkiem rady miejskiej Poznania. W Poznaniu poznał swoją małżonkę - Matyldę von Rotenhan, czwórka jego dzieci mówiła po polsku.
Działalność kulturalna[]
Minutoli skomponował operę „Trilby”, wystawioną w Poznaniu 2 czerwca 1837 roku. Dochód przeznaczony został „dla wspomożenia ubogich miasta Poznania”. W spektaklu tym wystąpił osobiście, jako solista, ze swoją żoną Matyldą.
Wspólnie z nadprezydentem Prowincji Poznańskiej Eduardem Flottwellem założył w Poznaniu 35 stowarzyszeń kulturalnych i socjalnych, m. in. Towarzystwo Filharmoniczne, Poznańskie Towarzystwo Sztuki, Towarzystwo Upiększania Miasta (niem. Verschönerungsverein), do których należeli również Polacy. Inicjatywy te, podjęte w celu ożywienia życia kulturalnego w Poznaniu, nie przyniosły jednak trwałych rezultatów z powodu obojętności i bojkotu ze strony większości Polaków.
Rysunki Minutoliego[]
Jego 15-letni pobyt w mieście zaowocował około setką rysunków tworzonych piórkiem i tuszem przedstawiających widoki ówczesnego Poznania i jego zabytki, stanowiących obecnie niezwykle cenne źródło historyczne. Do jego najbardziej znanych rysunków należą te przedstawiające zabytki miasta: Ratusz, Ostrów Tumski, kościół i kolegium pojezuickie oraz powstałe w XIX wieku inwestycje: plac Wilhelmowski, Biblioteka Raczyńskich. Minutoli uwieczniał również obiekty z terenu Wielkopolski takie jak zamek w Gołuchowie, pałace w Rogalinie i Rydzynie oraz katedrę w Gnieźnie.
Poznańskie Tableau[]
Rysunki Minutoliego zyskały dodatkową popularność dzięki barwnym litograficznym odbitkom wykonanym w renomowanym berlińskim zakładzie Louisa Sachsegow. Dwanaście z nich autor podarował królowi pruskiemu Fryderykowi Wilhelmowi III. Oprawione w pozłacaną ramkę, stworzyły zestaw o nazwie Poznańskie Tableau i znalazły się w apartamentach królewskich na Unter der Linden.
Był autorem ilustracji do wydanego w Berlinie kalendarza na rok 1839, w którym obok widoków Poznania i Wielkopolski zamieszczono portrety m.in. króla Stanisława Leszczyńskiego i Tadeusza Kościuszki.
Związki z regionem widoczne są również w pracach Minutoliego powstałych po okresie jego pobytu w Poznaniu. Na serii rysunków uwidaczniających przebieg rewolucji marcowej w Berlinie w roku 1848 umieścił ośmiu uwolnionych z więzienia Wielkopolan.
W latach 1853-1859 sprawował urząd konsula pruskiego w Hiszpanii i Portugalii. Zmarł w roku 1860 w okolicach Szirazu na cholerę podczas służbowego objazdu Persji.
W roku 2000 nakładem Wydawnictwa Miejskiego Posnania ukazała się teka z reprodukcjami prac Minutoliego[1][2].