Co za gemela! Trza to ruk cuk porychtować! Artykuł nie ma poprawnego formatowania treści, prawdopodobnie brakuje wielu linków i poprawnego podziału na sekcje. Popraw go, żeby inni mogli łatwo z niego korzystać. |
Święty Marcin - biskup z Tours, święty Kościoła katolickiego. Urodził się w latach 316-17, a zmarł 8 listopada 397 roku. Jako dziecko przeniósł się z rodzicami do północnych Włoch. Tam poznał chrześcijan, i prawdopodobnie przeniósł się na tę wiarę. W wieku 15 lat wstąpił do rzymskich legionów.
Symbolika imienia[]
Rodzice nadali mu imię na cześć Marsa - rzymskiego boga wojny.
Historia[]
Gdy był w legionach, tam stała się najsłynniejsza rzecz w jego życiu - spotkał półnagiego żebraka, ten, dał mu swój płaszcz. I ten żebrak rzekł powiedzieć: „Patrzcie, jak ten Marcin, katechmen, przyodział mnie”. Chrzest święty przyjął w Wielkanoc 339 roku. Święta obchodzi: 11 listopada, w kościele prawosławnym 12/25 października.
Patronat[]
W Polsce oprawę uroczystą posiadają obowiązkowo: Poznań, Jarocin, Krzeszowice, Bydgoszcz, i Opatów. Jest patronem podróżników, żołnierzy, żebraków, hotelarzy, jeźdźców, kawalerii, kapeluszników, kowali, krawców i młynarzy.
Przysłowia związane z św. Marcinem:[]
- Jaki Marcin taka zima.
- Jeśli na Marcina sucho, to Gody (Boże Narodzenie) z pluchą.
- Marcin na białym koniu jedzie.
- Młoda jak jagoda po świętym Marcinie. (czyli stara)
- Gdy Marcinowa gęś po wodzie, Boże Narodzenie po lodzie.
- Na Świętego Marcina najlepsza gęsina.
- Święty Marcin pije wino, wodę pozostawia młynom.
- Od Świętego Marcina zima się zaczyna.